تقصیر خودم بود.
از اول هم تقصیر خودم بود که در همان دیدار اول چشم‌هایم را به او تعارف کردم.
او هم با کمال میل تعارفم را پذیرفت.
تعارفی که به خیلی‌ها کرده بودم و اصلا این تعارف تکیه‌کلام من بود.
از همان روز دیگر هیچ چیز را درست نمی‌بینم.
بگذارید راستش را بگویم دیگر اصلا نمی‌بینم...
(نویسنده ی این متن من نیستم،نمی دانم کیست،اما دمش گرم :) )
- ۹۶/۰۶/۱۴